Op een druiligere vrijdagochtend in januari is het om tien uur al razend druk bij De Buurvrouw. Meerdere gezinnen lopen rond met een winkelmandje dat uitpuilt met broeken, jasjes, schoenen en beddengoed. Bij de ingang staat een rij mensen te wachten. Ze worden door de vrijwilligers van De Buurvrouw ingeschreven. Elk kalenderjaar moet dat opnieuw om te toetsen of ze nog aan de criteria voldoen. Want de kledingbank richt zich op mensen met een inkomen onder een bepaalde grens. Oprichtster Karin Molenaar: “De meeste van onze klanten ontvangen geen huur- of zorgtoeslag. Na aftrek van vaste lasten, hebben ze minder dan 200 euro voor de eerste levensbehoeften. Kleding schiet er dan vaak bij in.” Karin kan het weten. Ze zat zelf in de bijstand toen ze zes jaar geleden samen met haar buurvrouw Saskia Eijgelsheim het initiatief nam om een kledingbank op te zetten. Die voorziet sinds die tijd in een grote behoefte.

Vier kledingstukken per maand

Eenmaal ingeschreven, mag je vier kledingstukken per maand meenemen. Elk kwartaal kun je bovendien een jas, een paar schoenen en iets extra’s uitzoeken, bijvoorbeeld een tas, portemonnee, zonnebril, gordijnen of beddengoed. Karin: Al die spullen krijgen we van lieve mensen uit Delft en omstreken. Het vliegt hier in no time weer de deur uit.” De aanvoer van kleding fluctueert. Karin: “In december en januari hebben we ontzettend veel binnengekregen. In deze periode ruimen veel mensen hun kasten op. Daar zijn we hartstikke blij mee, want de doorloopsnelheid is hoog en er zijn ook regelmatig maanden dat we te weinig kleding hebben. Dan krijgt iedereen maar twee stukken mee.”

Iets doen voor de stad 
Zes jaar geleden zat Karin na een burn-out werkloos thuis op de bank. “Als je de vijftig bent gepasseerd, kom je niet meer zo makkelijk aan een baan. In plaats van mijn hand op te houden, wilde ik iets doen. Iets nuttigs voor de stad. Saskia zat ook in een uitkeringssituatie en we wisten uit eigen ervaring dat je als eerste bezuinigt op kleding. Op een zaterdag belde ik Hans Mosterd, destijds voorzitter van de voedselbank in Delft, om te onderzoeken of er behoefte was aan een kledingbank. Hij zei: ‘Ik heb niet zoveel tijd’, maar vervolgens zaten we anderhalf uur te praten. Hij vond het zo’n goed initiatief! We deelden bij alle uitgiftepunten van de voedselbank formulieren uit om mensen te attenderen op onze kledingbank. Inmiddels liggen de inschrijfformulieren ook bij andere instellingen waar onze doelgroep komt, zoals Isofa (schuldhulpverlening), Stichting Perspektief, het Blijf-van-mijn-lijfhuis, asielzoekerscentra en de daklozenopvang. Mensen kunnen die formulieren daar invullen en inleveren.”

Geen idee waar we aan begonnen

Het idee sloeg meteen aan. Karin: “Je kunt gerust zeggen dat het al snel uit de hand liep. Eerst werkten we vanuit huis. Maar het liep zo’n storm met de aanvoer van kleding, op een gegeven moment kon ik mijn huis niet meer in.” Al vrij snel na de start betrokken Karin en Saskia daarom een leegstaand pand aan de Van Lodensteynstraat. In 2018 volgde een verhuizing naar de Ternatestraat 113, waar ze nog meer vierkante meters tot hun beschikking kregen. Een team van 10 vrijwilligers helpt met het sorteren, wassen, het uitstallen van kleding en met de registratiewerkzaamheden. Karin: “We zijn een ANBI-geregistreerde stichting en houden nauwkeurig bij wat erin komt en wat eruit gaat. Al met al is het een hele organisatie. We hadden zes jaar geleden geen idee waar we aan begonnen.”

Schrijnende verhalen

Ze horen veel schrijnende verhalen. Van vluchtelingen die in hun eigen land een goed bestaan hadden. Van wie de kinderen door een chauffeur naar school werden gebracht en die hier weer onder aan de ladder moeten beginnen. Maar ook verhalen van mensen die kleding inleveren. Karin: “Mensen die plotseling een partner verliezen en alle kleding bij ons komen brengen. Soms zelfs vanuit een andere stad, omdat ze niet willen riskeren iemand tegen het lijf te lopen in de kleding van hun partner. Dat soort verhalen doet wat met je. Gelukkig wonen Saskia en ik naast elkaar en nemen we ‘s middag nog even de dag door. Dan kunnen we het weer van ons afzetten. Uiteindelijk overheerst het gevoel van voldoening. Zo kregen we onlangs een partij van 1.000 gloednieuwe winterjassen van Bever à 150 euro per stuk. Er zat een productiefoutje in de voering, maar verder hartstikke mooie jassen. Als je dan iemand glunderend de zaak uit ziet lopen in een gloednieuwe jas, dan weet je weer waar je het voor doet.”

Hulp is welkom

De Buurvrouw is een zelfstandige stichting en is afhankelijk van subsidies en donaties. Karin: “Het aantal mensen dat een beroep op ons doet neemt elk jaar toe. In 2019 waren dat er zo’n 1.300. Dit jaar zien we ons voor het eerst gedwongen om een bijdrage van 1 euro te vragen per keer dat cliënten kleding komen halen. Het is helaas noodzakelijk, want voor dit pand betalen we huur, gas, licht en water en daarnaast hebben we onze telefoonkosten. Gelukkig krijgen we steun van particulieren en bedrijven. Albert Heijn levert bijvoorbeeld gratis ondergoed en sokken. Van de plaatselijke Lionsclub ontvingen we een flink bedrag, waarmee we een grote wasmachine konden kopen.” Om extra inkomsten te genereren is sinds kort op de laatste zaterdag van de maand een verkoop van kleding voor zachte prijsjes. Karin: “Dit geldt in principe voor alle spullen, ook voor onze afdeling met vintagekledingstukken. Dit is kleding die al geruime tijd uit de mode is, vaak uit de nalatenschap van oudere mensen. Voor liefhebbers van een retrostijl bevat het leuke vondsten.”

Wilt u helpen?

Een financiële bijdrage is meer dan welkom. Ook zit De Buurvrouw te springen om herenkleding, herenschoenen en tienerkleding vanaf maat 170.