Rutger van den Bosch werkt ruim 22 jaar als docent en stagecoördinator bij de School voor Business Support.

“Dag meester”… daar stond Carlo voor me. Een van mijn leerlingen bij retail. Een whizzkid, donkerblond, eenvoudige spijkerbroek en overhemd – geen wijde hoody met coole sneakers zoals de meeste van zijn klasgenoten. 18 jaar en Apple-minded. Een ontzettend digitaal ingestelde knul met serieuze kwaliteiten. Alleen lagen die niet op het economische vlak, maar veel meer op het creatieve. Hij maakte bijvoorbeeld fantastische flyers. En hij bouwde apps, zoals een verzuimapp voor school. Dat hij bij retail niet op de juiste plek zat, werd hem al snel duidelijk.

Daarom maakte hij de overstap naar het Grafisch Lyceum, waar hij zijn creatieve geest kon loslaten op de vormgeving van tekst en beeld. Maar drie maanden later trok hij aan de bel. Hij wilde terug naar retail om zijn mbo-3 af te maken. “Laten we praten”, zei ik. En daar kwam-ie, met twee bekertjes Starbucks, klaar voor een goed gesprek. Het Grafisch Lyceum was het ook niet, vertelde hij. Hij wilde de ict in, hij wilde werken bij een groot technisch bedrijf zoals Google of Amazon. Maar ja… kon dat wel met zijn vooropleiding?

“Je moet ervoor gaan”, moedigde ik hem aan. “Kan dat dan, meester, met mbo-3?”, vroeg hij. Daarvan was ik overtuigd. Ik had zijn kwaliteiten al gezien. Al wat nog nodig was, was zijn eigen ambitie aanwakkeren, hem aanmoedigen en zorgen dat hij er zelf in ging geloven. Ik wilde hem absoluut op weg helpen naar zijn droom en naar een plek waar hij zijn talent kon benutten. Daarvoor hebben we hem maatwerk geboden. Met extra ondersteuning bij de vakken waarin hij minder sterk was en met een half jaar meer tijd heeft hij zijn mbo-3 kunnen afronden.

Een kleine twee jaar nadat hij de school verlaten had, wilde hij me iets komen vertellen. En daar stond-ie weer. Opnieuw met twee bekertjes Starbucks. “Meester, ik heb een baan gekregen bij Apple Ierland en ik heb daar een app gemaakt die ze wereldwijd gaan uitrollen”, vertelde hij trots. Hij kwam me bedanken voor het zetje dat ik hem had gegeven en voor mijn vertrouwen in hem. Dat dit voor hem betekende dat hij zijn eigen bedrijf kon starten, zoals hij vertelde, is voor mij in geen salaris uit te drukken.